شفافیت میزان برداشت‌ها از زاینده‌رود از نان شب واجب‌تر است / وزارت نیرو هنوز نمی‌داند کسری رودخانه به مصرف کدام منبع می‌رسد
مهدی طغیانی با بیان اینکه طرح انتقال آب دریا به اصفهان فقط می‌تواند از بار صنعت بر دوش زاینده رود بکاهد و تا حدودی آبخوان را تغذیه کند، اظهار کرد: نباید تصور شود که انتقال آب دریا به اصفهان برای توسعه صنعت است، زیرا در این صورت وضعیت زاینده‌رود بدتر می‌شود، بلکه این آب با جایگزینی به جای منبع فعلی کارکرد تولید در بخش صنعت را حفظ می‌کند.
وی با ابراز نگرانی از پیامدهای خشکی زاینده‌رود تصریح کرد: با وجود پیش بینی راهکارهایی مشابه انتقال آب دریا به اصفهان اما همچنان در نحوه استفاده از منابع رودخانه و انسجام در تصمیم‌گیری‌ها اشکالاتی وجود دارد.
شفافیت میزان برداشت‌ها از زاینده‌رود از نان شب واجب‌تر است
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: معتقدیم وزرات نیرو در این مساله آنطور که باید تدبیر نکرده است و در حالی که بر این باوریم شفافیت میزان برداشت‌ها از زاینده‌رود از نان شب واجب‌تر است اما حکمرانی آب هنوز نمی‌داند کسری رودخانه به مصرف کدام منبع می‌رسد و اقدامات انجام شده در این زمینه نیز تاکنون کارساز نبوده است و آب همچنان در رودخانه ناپدید می‌شود.
زاینده‌رود یک میلیارد مترمکعب کسری آب دارد
به گفته طغیانی، زاینده‌رود در وضعیت عادی و بدون خشکسالی یک میلیارد متر مکعب کسری آب دارد و این یعنی مصارفی تعریف شده که منابع آن وجود ندارد و فرایند شفافیت و کنترل این برداشت‌ها نیز به درستی انجام نمی‌شود. آب زاینده‌رود به مثابه چک بی محل برای مصارف مختلف و مبهم اختصاص یافته و بدون توجه به توان رودخانه از بالادست تا پایین دست حاتم بخشی شده که نتیجه این بی تدبیری خشک شدن رودخانه و فصلی شدن آن است.
وزارت نیرو پاسخگوی عملکرد خود درباره مسائل اساسی زاینده‌رود نیست
وی مدیریت ناکارآمد در حکمرانی آب را دلیل این مساله دانست و افزود: سهل انگاری و نبود اقدام جدی در این زمینه به چالش‌های اجتماعی و امنیتی منتهی شده است، اما وزارت نیرو پاسخگوی عملکرد خود درباره مسائل اساسی زاینده‌رود نیست در حالی که باید برای شفافیت مصارف زاینده رود بودجه اختصاص داده می شد.
پرهیز از بزرگنمایی در بازتاب رسانه‌ای طرح انتقال آب دریا
نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای سلامی در ادامه افزود: نباید این نکته که مصارف زاینده‌رود در بیشتر بخش‌ها تامین شده اما منابع رودخانه از جمله طرح‌های سه گانه کوهرنگ، بهشت آباد، چشمه لنگان، خدنگستان و پساب هنوز مُعطل و بدون نتیجه ملموس مانده است کم اهمیت تلقی شود، از طرفی محیط زیست، هویت و بناهای تاریخی و سلامت مردم اصفهان به‌دنبال خشکی زاینده رود با تهدید‌های جدی رو به روست و چالش های اجتماعی نیز بر عُمق فاجعه افزوده است، از این رو نباید اینگونه باشد که فقط برای برخی استان‌ها نگرانی درباره تنش آبی وجود داشته باشد و در این میان اصفهان نادیده گرفته شود.
دیدگاهتان را بنویسید